۸ خانواده ثروتمند سایت های اینترنتی را بشناسیم

هشت خانواده ثروتمند…
به‌تازگی نمی‌دانم در کدام‌یک از این بنگاه‌های خبرپراکنی خواندم که «ماسک، دوباره با خودروهایش رتبه نخست را از آرنو پس گرفت.
راستی ماسک در آستانه ۵۰ سالگی، چندسال دیگر زمان دارد که خودرویش را در پارکینگ بگذارد و با پای پیاده به جنگل برود؟
آیا او هم سرانجام رویه بیل‌گیتس و خانم‌ش را در پیش خواهد گرفت و دار-و-ندار را در راه نیکوکاری خواهد بخشید؟
به گمانم چاره‌ای مگر این ندارد؛ همه باید کل دارایی و هتا(ح) تن خویش را بگذارند تا بتوانند جان به رهایی برند.
مالکان مغازه‌های دونبش اینترنتی جهان نیز به همچنین.
به گفته اریک فروم، همه می‌گویند آزادی‌آزادی و هنگامی که آن را به‌دست می‌آورند، نمی‌دانند با آن چه کنند.
براندو در آوازهایی که مادرم به من آموخت می‌گوید، زمانی نمی‌دانستم از بی‌پولی چه کنم و زمانی رسید که نمی‌دانستم با آن‌همه پول چه کنم؛ و دوستان‌م پنهانی از جیب‌م بر می‌داشتند و من به‌رویم نمی‌آوردم.
راستی ایراد براندو چه بود؟
در گذشته‌های دور یک شاعری به نام فیروز کاهی، پس از بازنشستگی از کار دولتی، با همه بی‌نیازی رفته بود در بازار، یک مغازه کوچک باز کرده بود. چیزی نگذشت مردم صف می‌کشیدند تا او از خانه بیاید و در مغازه را باز کند.
پس از مدتی، یکی از مغازه‌دارهای همجوار نزدش رفت و گفت، آقا شما را با این دک و پز و کراوات، چه‌کار به مغازه‌داری؟ برو کنار خانم‌ت در خانه بنشین و پایت را دراز کن و چای بخور و استراحت کن.
کاهی گفت: من چاشت را در خانه می‌خورم، شما در مغازه. من ناهار را با خانم در خانه می‌خورم، شما پشت‌پیشخوان. من شامگاه می‌بندم و می‌روم خانه؛ اما شما تا شبانگاه بازید. اتفاقا من برای این‌که خانه نباشم و با مردم باشم، مغازه بازکردم وگرنه هیچ نیازی به‌پول ندارم. این‌جا مردم تنها از من جنس نمی‌خرند بلکه بگووبخند و شادی و درددل هم می‌خرند؛ و گاهی هم نداری جنسی می‌برد، بی‌این‌که پول سیاهی بدهد.